কবিতা

            শূন্যতা
বিষন্নতাৰ লহৰত কঁপি কঁপি
শূন্য হৈ ফাট মেলিছে মোৰ হৃদয়।
হেৰাই গৈছো ক্ৰমে নিজৰ মাজতে।
বিছাৰি জীৱনৰ উত্তৰ
সপোন বোৰকেই নিলাম কৰিছোঁ।
নিলাম কৰিছোঁ অতীতৰ সেই সন্ধিয়াটিও
যি বাৰে বাৰে আহি মোৰ
হৃদয়ত খুন্দিয়াব বিছাৰে।
পুৰণি স্মৃতিৰ জোনাকি মৃদু কোমল
বতাহ জাকো ধুমুহা হৈ বুকুৰ মাজত
বলিব ধৰা যেন লাগিছে।
আধৰুৱা হৈ থকা সপোনবোৰক
চকুৰ লোতকেৰে উটুৱাই দিছোঁ ।
      -----------×----------------

      কংক্ৰিট হৃদয়
ৰাতিৰ শেহত দোকমোকালিৰ
কোমল বতাহে কাঢ়ি নিব পৰা নাই
বৈভৱৰ বিলাসী স্বপ্নবোৰ,,
নিৰ্জল দিনবোৰেও হৃদয়ৰ
সমস্ত আকুলতাৰে ৰচিব পৰা
নাই জীৱনৰ ছন্দময় সংগীত,,।
কিবা এটা কৰাৰ কথা ভাবিলেই
আন্ধাৰতো আলোকিত হৈ পৰে
কংক্ৰিট হৈ যোৱা হৃদয়খন ।
সোঁৱৰণিৰ দীঘলীয়া বাট কাটি-কাটি
অহৰহ গৈ থাকোতেই হঠাৎ এৰা এৰি
হলো জীয়া-জুৰি ঘাটত
সহযাত্ৰীৰ খোজত।
বিচিত্ৰ অভিব্যক্তি,
ক্লান্ত, শ্ৰান্ত সন্ধিয়াত
দুঃচিন্তা দুঃসহ হৈ পৰো।
-----×------
            বিষাদ
সেমেকা সন্ধিয়াৰ মৌন অন্ধকাৰ
শুভ্ৰ নিয়ৰৰ টোপাল টোপাল সমূহ
এটাৰ বিন্দুত এধাৰি সোঁত।
হিয়া মোৰ বিষাদেৰে পূৰ,
স্বপ্ন উদ্যানত ভগ্ন হৃদয়
অজ্ঞাত ভয়ত আছন্ন।
নিৰ্লজ্জ আশাত অন্ধ মোৰ এই
শব্দবোৰত জীৱন ধাৰাৰ সুষমা।
সকলোতে কেৱল নিমাত নিটাল
কাঢ়ি নিব খুজিছে মোৰ সপোনত
তুলবুলীয়া দুচকুৰ আশা।
     ----×----

 ~অনুভৱৰ এহাল প্ৰেমিক~
ফুলতকৈও ধুনীয়া
তুমি
গানকৈও
শুৱলা তোমাৰ মাত।
ভাল লাগে
নদী বহুত
সেইকাৰণে হয়তু তোমাকো,,,,,!
                      কোনে কব পাৰিব
                      সাগৰে প্ৰথম আকাশক
                       নে আকাশে
                       সাগৰক দেখিছিল
                       ঠিক সেইদৰেই
                       মইয়ো কব নোৱাৰিম কেতিয়া
                       তোমাৰ দুচকু সাগৰৰ গভীৰতাত
                       সোমাই তোমাৰ বাবে খুলি দিলো
                       মোৰ হৃদয়ৰ নিষিদ্ধ দুৱাৰ,,
তুমি সেই সাগৰৰ দৰেই
তোমাৰ দুচকুৰ গভীৰতাত
দেখা পাওঁ মোৰ মন আকাশৰ নিলাভ।
পাৰত ৰৈ মাপ কৰি চাব বিছাৰো
মন সাগৰৰ মৰমৰ বিশালতাক
দেখা নোপোৱা  হৃদয়ৰ
গহ্বৰত।
                        মোৰ হৃদয়ৰ গহ্বৰত বৈ আছে
                         এখন প্ৰেমৰ নদী,,
                         যি তোমাৰ মৰম সাগৰৰ
                         ঢৌত মিলিত হৈ
                         ৰচিছে প্ৰেম সংগীতৰ
                         এক যুগল বন্দী ।
                                   -×-
     
     ~এটি কৰুণ বাঁহীৰ সুৰ~
দূৰণিত শুনিছো এটি কৰুণ বাঁহীৰ সুৰ
এনে লাগিছে সংগোপনে প্ৰেম
ঠিকনা হেৰুৱাই দিশ বিদিশ পাহৰি
ৰাতিৰ সপোনতো অবাধ বিচৰণ।
ধূলিয়ৰি কৰি তুলিছে হৃদয়,
নিৰ্জ্জন নদীৰ কাণত বসন্তৰ
কুলি জনীয়েও পঞ্চমত সুৰ তুলি
গীত জুৰিছে,
আলিৰ কাণৰ কোনোবা এটি পুলট
বহি চটফটাই থকা হৃদয়ৰ যন্ত্ৰণাবোৰত
আহত হৈয়ে চাগে তুলি লৈছে বাঁহীটি।
---------------×--------------

~ তুমি গুছি গলে ~
তুমি গুছি গলে
আকাশ আকাশ হৈ নাথাকিব,
সাগৰ সাগৰ হৈ নাথাকিব,
নদীও নদী হৈ নাথাকিব।
তুমি গুছি গলে
যন্ত্ৰণাৰ পাছত যন্ত্ৰণা
দূখৰ পাছত দূখ।
তুমি গুছি গলে
হাঁহিবোৰ হাঁহি হৈ নাথাকিব
দিনবোৰ দিন হৈ নাথাকিব
ৰাতিবোৰো ৰাতি হৈ নথাকিব।
তুমি গুছি গলে
বটলৰ পাছত বটল মদ খাই
মাতাল হৈ থাকিম।
পাগলৰ দৰে হাঁহিম
মেঘৰ দৰে গৰজি উঠিম
দুখৰ অৰণ্যত পৰি থাকিম।
এনে কোনো কথাই নাভাবিবা তুমি,
তোমাৰ অবিহনেও মই জী থাকিম
ওখতকৈ ওখ গছ হৈ
গভীৰতকৈ গভীৰ নদী হৈ।
তুমি গুছি গলে,,,,,
তুমি গুছি গলে।।
---------×------------
 
  ~কিমান ভাল পালে~
কাৰোবাক কিমান ভাল পালে
দুচকুৰ ভাষাবোৰ পঢ়িব পাৰি
নোকোৱাকৈ বুজিব পাৰি মনৰ কথা।
কাৰোবাক কিমান ভাল পালে
জপিয়াই দিব পাৰি দিহিং দিচাঙত।
কাৰোবাক কিমান ভাল পালে
আঙুলি কাটি লিখিব পাৰি চিঠি
ভোকতো নোখোৱাকৈ থাকিব পাৰি।
কাৰোবাক কিমান ভাল পালে
নিজে কান্দিও আনক হহুঁৱাব পাৰি
নিজে দুখত থাকিও সুখি কৰিব পাৰি।
কাৰোবাক কিমান ভাল পালে,,,,,!
 -----------------×--------------------

 ~যিদিনা তুমি আনৰ হবা~
যিদিনা তুমি আনৰ হবা
আনৰ মৰমত উমলিবা
দুবাহুৰ উমত দেখিবা সপোন
প্ৰতিটো দিন প্ৰতিতো নিশা
জোনাক মধুৰ হব
থোপা থোপে সৰিব ৰক্ত জবা।
তোমাৰ চঞ্চলতা তোমাৰ সৰলতা
সকলো তেওঁৰ বাবেই হব।
বানে ধোৱা পথাৰৰ দৰে
লঠঙা ডালত উলমি থকা
অমাবস্যাৰ জোনটোৰ দৰে
প্ৰাচীনতম নদীৰ দৰে
ধান কাটি নিয়া আঘোণৰ পথাৰৰ
দৰে যন্ত্ৰণাবোৰে মোৰ
বুকুত বাহ সাজিব।
যিদিনা তুমি আনৰ হবা,,
মোৰ চোতালৰ জোনাক চাবলৈ
শেৱালীৰ সুবাসত মোৰ বুকুত
খামোচি ধৰিবলৈ
বৰগছ জোপাৰ তলত বহি
ৰামধেনুৰ আলাপ কৰিবলৈ
কেতিয়াও নাহা তুমি,,
মোৰ কলিজা,,
যিদিনা তুমি আনৰ হবা,,।